لیزر پرتوان یکی از روش‌های غیرجراحی برای درمان دردهای ناشی از دیسک کمر محسوب می‌شود. این روش، با استفاده از امواج نوری پرانرژی، موجب کاهش التهاب و تحریک فرایند ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده می‌شود. هرچند این روش برای بسیاری از بیماران مفید بوده است، اما ممکن است عوارضی نیز به همراه داشته باشد. عوارض این روش بسته به شرایط بیمار و شدت آسیب دیدگی می‌تواند متفاوت باشد. برخی بیماران تنها علائم خفیفی را تجربه می‌کنند، در حالی که در مواردی دیگر، ممکن است عوارض قابل توجهی بروز کند. در این مقاله، به بررسی شش مورد از مهم‌ترین عوارض لیزر پرتوان برای درمان دیسک کمر می‌پردازیم.
1. آسیب به بافت‌های اطراف
یکی از مهم‌ترین عوارض لیزر پرتوان، آسیب احتمالی به بافت‌های اطراف دیسک است. انرژی بالای لیزر می‌تواند باعث سوختگی یا تخریب ناخواسته عضلات، رباط‌ها و اعصاب نزدیک به دیسک شود. این موضوع می‌تواند به درد بیشتر و مشکلات حرکتی منجر شود. برای کاهش این خطر، پزشکان معمولاً از دقت بالایی در تنظیم میزان انرژی لیزر استفاده می‌کنند. علاوه بر این، استفاده از دستگاه‌های پیشرفته و تکنیک‌های دقیق می‌تواند به بهبود نتایج کمک کند. بیمارانی که از ضعف عضلانی یا التهاب مزمن رنج می‌برند، ممکن است بیشتر در معرض این عارضه قرار بگیرند.
2. درد مداوم پس از درمان
برخی بیماران پس از استفاده از لیزر پرتوان، بهبود قابل توجهی را تجربه نمی‌کنند و حتی ممکن است دردشان تشدید شود. این مسئله معمولاً به دلیل تحریک بیش از حد بافت‌های آسیب‌دیده یا واکنش غیرمنتظره بدن به درمان است. در برخی موارد، درد ممکن است چندین هفته طول بکشد و نیاز به درمان‌های مکمل مانند فیزیوتراپی داشته باشد. استفاده از مسکن‌های مناسب و برنامه‌های توانبخشی می‌تواند به تسریع روند بهبودی کمک کند. همچنین، برخی بیماران ممکن است نیاز داشته باشند که جلسات درمانی خود را تحت نظارت دقیق پزشک ادامه دهند تا علائمشان به تدریج کاهش یابد.
3. واکنش‌های التهابی
لیزر پرتوان با تأثیر بر سلول‌ها و تحریک آن‌ها برای بازسازی، ممکن است واکنش‌های التهابی ایجاد کند. این التهاب موقت می‌تواند به تورم و افزایش درد در ناحیه تحت درمان منجر شود. معمولاً این عارضه به‌مرور زمان کاهش می‌یابد، اما در برخی موارد، بیماران نیاز به مصرف داروهای ضدالتهاب دارند. روش‌های طبیعی مانند استفاده از کمپرس سرد و استراحت کافی نیز می‌تواند به کاهش این التهاب کمک کند. در بیمارانی که به التهابات مزمن مبتلا هستند، ممکن است این واکنش شدیدتر باشد و نیاز به پیگیری دقیق‌تری داشته باشد.
4. مشکلات عصبی
اعصاب اطراف دیسک ممکن است تحت تأثیر حرارت و انرژی لیزر قرار بگیرند. این موضوع می‌تواند باعث بی‌حسی، گزگز، یا حتی ضعف عضلانی در ناحیه موردنظر شود. در موارد شدیدتر، آسیب عصبی دائمی ممکن است رخ دهد که نیاز به پیگیری و درمان‌های بیشتری دارد. انجام این روش توسط متخصصان ماهر می‌تواند احتمال چنین عوارضی را کاهش دهد. بیمارانی که از قبل مشکلات عصبی دارند، مانند مبتلایان به نوروپاتی، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند. در چنین مواردی، پزشک باید ارزیابی دقیقی از شرایط بیمار انجام دهد تا خطرات احتمالی کاهش یابد.
5. تأثیرات حرارتی نامطلوب
لیزر پرتوان گرمای زیادی تولید می‌کند که اگر به‌درستی کنترل نشود، ممکن است موجب سوختگی داخلی یا تغییرات غیرطبیعی در بافت‌ها شود. گرمای بیش از حد می‌تواند ساختار دیسک را تحت تأثیر قرار دهد و حتی در برخی موارد باعث تخریب دیسک گردد. استفاده از دستگاه‌های پیشرفته با کنترل دقیق دما، می‌تواند این خطر را به حداقل برساند. بیمارانی که به گرمای بیش از حد حساس هستند، باید این مسئله را با پزشک خود مطرح کنند. در برخی موارد، استفاده از تکنیک‌های خنک‌سازی در حین درمان می‌تواند به کاهش این خطرات کمک کند.
6. کاهش تأثیر درمانی در برخی بیماران
همه بیماران به یک اندازه از لیزر پرتوان بهره‌مند نمی‌شوند. در برخی موارد، این روش تأثیر مورد انتظار را نداشته و بیمار همچنان با درد و محدودیت‌های حرکتی مواجه خواهد بود. عوامل متعددی از جمله میزان آسیب دیسک، شرایط فیزیکی بیمار و واکنش بدن به درمان می‌توانند بر نتیجه نهایی تأثیر بگذارند. به همین دلیل، انتخاب بیمار مناسب برای این روش درمانی اهمیت بالایی دارد. برخی بیماران ممکن است نیاز به درمان‌های مکمل مانند ورزش‌های توانبخشی، ماساژدرمانی یا حتی روش‌های دیگر مانند تزریق استروئید داشته باشند. همکاری بیمار با پزشک و رعایت توصیه‌های پزشکی می‌تواند به افزایش شانس موفقیت درمان کمک کند.
لیزر پرتوان یک روش غیرجراحی و کم‌تهاجمی برای درمان دیسک کمر محسوب می‌شود، اما همانند هر روش درمانی دیگری، با عوارضی همراه است. آسیب به بافت‌های اطراف، درد مداوم، واکنش‌های التهابی، مشکلات عصبی، تأثیرات حرارتی نامطلوب و کاهش تأثیر درمانی در برخی بیماران، از جمله مهم‌ترین عوارض این روش هستند. برای کاهش این خطرات، انتخاب پزشک متخصص و رعایت دستورالعمل‌های درمانی اهمیت زیادی دارد. در نهایت، بیمارانی که قصد انجام این روش را دارند، باید تمامی مزایا و معایب آن را با پزشک خود بررسی کنند تا تصمیمی آگاهانه بگیرند. همچنین، ارزیابی‌های قبل از درمان، بررسی سوابق پزشکی بیمار و انجام آزمایش‌های تشخیصی دقیق می‌تواند به کاهش خطرات و بهبود نتایج درمان کمک کند.
